مخالفت صریح شرکت کوکاکولا با تحریم اسراییل از سوی کشورهای اسلامی یکی از این وقایع است.

 این شرکت در سال ۱۳۵۶، به پاس سی‌سال پشتیبانی از رژیم صهیونیستی و مقاومت در برابر تحریم مسلمانان از سوی هیات اقتصادی اسراییل مورد تشویق قرار گرفت. کوکاکولا در برابر دریافت ۵۵ میلیارد تومان معافیت مالیاتی، یک مجتمع تولیدی در زمین‌های یک روستای فلسطینی ساخته است. این شرکت میزبان و پشتیبان مالی اتاق بازرگانی اسراییل و آمریکا در سال ۱۳۸۰ نیز بود. استفاده از مواد سمی و مضر برای کودکان در کشورهای جهان سوم و به‌کارگیری گروه‌های شبه‌نظامی برای برخورد با کارگران معترض در کشورهای آمریکای جنوبی، موجب شده که محصولات این شرکت از سوی برخی از نهادهای مدنی جهانی تحریم شود. متاسفانه شرکت خوشگوار مشهد با پرداخت سالانه بیش از یک و نیم میلیارد تومان به یکی از شعبه‌های کوکاکولا، محصولات این شرکت را تولید و توزیع می‌کند. مسئولان شرکت خوشگوار با درخواست مردم برای تحریم کوکاکولا مخالفت کرده‌اند.

پروندۀ سیاه کوکاکولا

• کارشناسان تغذیه مصرف کوکاکولا را برای کودکان و نوجوانان را مضر می‌دانند. مصرف این گونه نوشیدنی‌ها، مانع از جذب کلسیم، منیزیم، ویتامین A و B می‌شود.
• شرکت کوکاکولا از سال ۱۲۹۷ تا کنون از مواد اسیدی مضر برای تولید نوشابه استفاده می‌کند.
• این شرکت، از سال ۱۳۶۲ از شهد قندی گیاهانی که دچار تغییرات ژنتیکی شده‌اند، استفاده می‌کند. این مساله، سبب بروز خطر ابتلا به دیابت و چاقی مفرط می‌شود.
• بر اساس گزارش سال ۱۳۸۲ مرکز علم و محیط زیست که یک سازمان پژوهش علمی غیر دولتی هندی است، نوشابه‌های کوکاکولا و پپسی که در این کشور تولید می‌شوند، حاوی آفت‌کش‌ها و مواد سمی‌ای چون د.د.ت هستند و حجم مواد سمی این نوشابه‌ها، سی‌برابر بیشتر از استانداردهای کشورهای اروپایی است. حتی محصولات این شرکت‌ها در آمریکا نیز حاوی این مواد نیستند.
پس از انتشار این گزارش، فروش شرکت کوکاکولا در آن سال، پانزده درصد کاهش یافت.
• سازمان غذا و داروی آمریکا، پس از بررسی‌های فراوان نوشابه‌های شرکت کوکاکولا در سال ۱۳۸۵، از وجود ماده‌ی سرطان‌زای بنزن در آن‌ها خبر داد.

خوشگوار
نام شرکت: خوشگوار مشهد
زمینۀ فعالیت: تولید نوشابۀ گازدار غیرالکلی.
نشان‌های وابسته: کوکاکولا، فانتا، آب معدنی داسانی، خوشگوارکوکا، خوشگوار پرتقالی
مدیر: مسعود یزدی
تلفن: 6۶۶۲۵۷۵۷ و ۶۶۲۴۹۶۹
نشانی کارخانه: مشهد، شهرک صنعتی توس، بزرگراه آسیایی
این شرکت که محصولاتش را پیش از انقلاب تحت نظر شرکت کوکاکولا تولید می‌کرد، پس از انقلاب اسلامی نیز ارتباط با شرکت آمریکایی را حفظ کرد و سالانه، با واسطه‌ی یک شرکت ایرلندی، یک میلیارد و پانصد میلیون تومان به حساب کوکاکولا در آمریکا واریز می‌کند. کوکاکولا که پس از انقلاب اسلامی از بازار ایران خارج شده بود از سال ۱۳۷۳، با امضای قرارداد فرانشیز با شرکت‌هایی از جمله خوشگوار، مجدداً وارد بازار ایران شد که شرکت‌های ایرانی از طریق یک شرکت ایرلندی به نام کوکاکولای آتلانتیک و بعدها از طریق شرکت کنسانتره Drogheda، شهد نوشابه را دریافت می‌کنند. مدیر شرکت خوشگوار در پاسخ به درخواست مردم برای قطع ارتباط با کوکاکولا می‌گوید: بازار فروش ما وابسته به همین نام است و نمی‌توانیم آن را حذف کنیم.

v NOKIA

 

لارس ولف که یکی از مدیران ارشد نوکیاست، در گفتگو با نشریۀ یهودی جروزالم‌پست در سال ۱۳۸۰خبر از وجود «پروژۀ اسراییل» با هدف گسترش سرمایه‌گذاری‌ها و حضور بیشتر در سرزمین‌های اشغالی داد. این شرکت حضور خود در اسراییل را با سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیارد دلاری در سال ۱۳۷۹ آغاز کرد و بخش عمدۀ این سرمایه در اختیار شرکت‌های اسراییلی قرار گرفته است. نوکیا چند مجتمع تحقیقاتی و صنعتی را در سرزمین‌های اشغالی راه‌اندازی کرده و بخشی از فرآیند طراحی و تولید محصولاتی مثل باتری گوشی‌ همراه در این مجتمع‌ها انجام می‌شود.

v Nestle

 

شرکت نستله که بزرگترین تولیدکنندۀ مواد غذایی دنیا محسوب می‌شود، به پاس خدماتش به رژیم اشغالگر قدس، جایزۀ جوبیلی را از نتانیاهو (نخست‌وزیر وقت اسراییل) گرفته است. این شرکت بیش از ۲۰۰ ‌میلیارد تومان در اسراییل سرمایه‌گذاری کرده و در مقابل این خوش خدمتی، سالانه حدود ۲۴ میلیارد تومان کمک مالی از ایالات متحده دریافت می‌کند. کار اجباری کودکان در مزارع این شرکت و فروش محصولاتی که موجب مرگ چندین کودک شیرخوار شده، سبب تحریم نستله در برخی نقاط دنیا شده است. نستله در سال ۱۳۷۹، بیش از ۱۴ میلیارد تومان به صندوق پرداخت غرامت هولوکاست کمک کرده و یکی از سهامداران عمدۀ شرکت تولید لوازم آرایشی و زیبایی L'oreal ( از حامیان بزرگ رژیم صهیونیستی) است. متاسفانه شعبۀ ایرانی شرکت نستله، در سال ۱۳۷۳ با سرمایۀ حدود ۴۲ میلیارد تومان تاسیس شده و اکنون با مدیریت یک خارجی به نام پیر تروبا، بخشی از محصولات نستله را در ایران تولید و توزیع می‌کند.
پروندۀ سیاه نستله
• مرگ سالانه ۱۵ نوزاد بخاطر شیرِ خشک نستله در کشورهای نیمه صنعتی، موجب شد سازمان‌های جهانی فعالی در زمینۀ غذای کودکان، این شرکت را از سال ۱۳۵۶ تحریم کنند.
• در زمستان سال ۱۳۸۳، صدها پرنده، دام و حیوان خانگی در ونزوئلا مردند. کارشناسان علت مرگ را بیماری کبدی ناشی از مواد غذایی آلوده تشخیص دادند. این مواد غذایی، توسط نمایندگی نستله در این کشور توزیع شده بود. مجلس ملی ونزوئلا، نستله را مقصر شناخت و آن را به پرداخت غرامت افراد محکوم کرد.
• بر اساس گزارشی که نشریۀ فوربس در اردیبهشت ۱۳۸۳ به نقل از سازمان جهانی کار منتشر کرد، نستله، برای تولید شکلات از کارگران خردسال استفاده می‌کند. در بررسی‌های بعدی مشخص شد بیش از ۲۵۰ هزار کودک آفریقایی، در مزارع این شرکت در غرب آفریقا کار می‌کنند.

نستله ایران:
نام شرکت: نستلۀ ایران
زمینۀ فعالیت: تولید مواد غذایی
نشان‌های وابسته: نسکافه، کافی‌میت، نان، سرلاک، مَگّی
مدیر: پیر تروبا
تلفن: ۸۸۷۲۹۸۵۸
نشانی دفتر مرکزی: تهران، خیابان شهیدخالد اسلامبولی، کوچۀ ۲۱، پلاک ۱۲
محصولات نستله حضور بسیار طولانی در ایران دارد. شرکت نستله ایران (سهامی خاص) در نهم اسفند ۱۳۷۳، با شمارۀ ۱۱۱۶۰۴ در ادارۀ ثبت شرکت‌ها و موسسات غیرتجاری به ثبت رسیده است.سرمایۀ این شرکت بیش از ۴۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود که بخشی صرف خرید یک کارخانه‌ی تولید نوشیدنی در کرج شده است. تجهیزات این کارخانه، بدون انتقال فناوری جدید، بازسازی شده و در اختیار نستله قرار گرفته است. در اردیبهشت ۱۳۸۲، اولین غذای کودک نستله ایران با نام تجاری سرلاک وارد بازار شد.
شرکت نستله ایران نمایندۀ انحصاری واردات، فروش و توزیع محصولات نستله در ایران را است و این شرکت خارجی مالک قسمت اعظم سهام نستله ایران بوده و مدیریت آن را نیز بر عهده دارد.
در دیماه ۱۳۸۴، شیر خشک نوزاد با علامت تجاری نان درکارخانۀ جدید سایت قزوین نستله تولید شد. از بهار سال ۱۳۸۴، نستلۀ ایران صادرات دایمی سرلاک به چند کشور خاورمیانه را شروع کرد. این روند در سال توسعه یافته و شامل صادرات شیرخشک نان نیز شد. محصولات نستله از طریق نمایندگی‌ها و توزیع‌کنندگان جنبی شرکت سایه سمن، با استفاده از ناوگان خودرو‌های مخصوص توزیع می‌گردد.

نسکافه: هرچند نسکافه نام تجاری قهوۀ شرکت نستله است، اما هم اکنون به گونه‌ای خاص از قهوه گفته می‌شود که شرکت‌های مختلفی آن را تولید می‌کنند. مرادِ ما از نسکافه، همان کالایی است که شرکت نستله تولید می‌کند.

v L’OREAL

اسراییل مرکز منطقه‌ای این شرکت در جنوب غربی آسیاست. کنگرۀ یهودیان آمریکا در بیانیه‌ای خشنودی خود را از پشتیبانی شرکت L’oreal از دولت اسراییل اعلام کرده است. یکی از مدیران شرکت در گفتگو با نشریۀ یهودی جروزالم‌پست، توقف فعالیت تجاری شرکت در سرزمین‌های اشغالی از ۱۳۶۵تا ۱۳۷۳ را تنها یک تظاهر به پیروی از تحریم اقتصادی اسراییل از سوی اتحادیۀ عرب خواند. گفتنی است که حتی این ظاهرسازی هم، با اعلام رسمی بازگشایی شعب شرکت در شهر تل‌آویو و دیگر شهرهای اسراییل به پایان رسید. تقریباً نیمی از مدیران شرکت یهودیند و جانشین مدیرعامل آن خود را عاشق اسراییل می‌داند. او هدف از ارایۀ سالانۀ بورسیۀ ده میلیون تومانی از سوی شرکت را تلاش برای اقدامی به یادماندنی در پنجاهمین سالگرد تاسیس اسراییل دانست. این شرکت به پاس پشتیبانی چشمگیر از اسراییل، جایزۀ جوبیلی را از بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر پیشین اسراییل) دریافت کرده است.

v Limited brands

لس وگزنر، بنیانگذار، مدیرعامل و رییس هیات مدیرۀ شرکت، یکی از اعضای کمیتۀ اِمِت است. این کمیته یک «اتاق جنگ رسانه‌ای» است که برای اطمینان از پوشش رسانه‌ای حوادث جهانی به سود اسراییل تشکیل شده است. نام این کمیته از برگردان عبری واژۀ حقیقت (emet) گرفته شده است. چند نفر از قدرت‌مندترین رهبران سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایالات متحده از اعضای این کمیته هستند. بنیاد وگزنر در سال ۱۳۶۳ تاسیس شده و تقویت رهبری یهودی در آمریکا و اسراییل را هدف خود اعلام کرده است. اعطای بورس تحصیلی به مقامات دولت اسراییل و برگزاری سفرهای گردش‌گری رایگان برای جوانان یهودی آمریکا، بخشی از برنامه‌های این بنیاد است. یکی از اسناد داخلی این بنیاد که در سال ۱۳۸۲ برملا شد، از سوی خبرنگاران «یک راهنمای صهیونیستی برای دستکاری افکار عمومی آمریکاییان به سود اسراییل» نام گرفت.

v Intel corp

اینتل۱ یک واحد توسعۀ خود را در سال ۱۳۵۳ در حیفا و یک مجتمع تولید ریزپردازنده را در سال ۱۳۶۴ در قدس بنا نهاد. این واحدها نخستین مراکزی بودند که این شرکت خارج از مرزهای ایالات متحده ایجاد کرده بود. یکی از واحدهای این شرکت که در زمینۀ پردازنده‌های موسوم به پنتیوم ۴ فعالیت می‌کند، در زمین‌های یک روستای اشغال‌شدۀ فلسطینی ساخته شده و ساکنان این روستا که پیش از تخریب، ۳۰۰ خانه، دو مسجد و یک مدرسه داشته، قتل عام شدند و باقیماندگان اندک آن نیز حق بازگشت به زمین‌هایشان را ندارند.
مسوولان شرکت اینتل، به بهانۀ خودداری از ورود به مناقشات سیاسی، از گفتگو دربارۀ سرنوشت صاحبان حقیقی زمین‌های این منطقه پرهیز می‌کنند. شعبۀ اسراییلی این شرکت اکنون با بیش از ۴۰۰۰ نفر کارمند، سومین واحد بزرگ اینتل در دنیاست و صادرات آن سالانه بیش از ۱۰۰۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود. این واحد اکنون بر روی پردازنده‌های centerino کار می‌کند.

ریزپردازنده‌ی centrino: گونه‌ای از ریزپردازنده‌های شرکت اینتل که در رایانه‌های قابل حمل استفاده می‌شود. این پردازنده در مجتمع تحقیقاتی این شرکت در حیفا طراحی شده است.

ریزپردازندۀ پنتیوم 4: گونه‌ای از ریزپردازنده‌های شرکت اینتل که از سال ۱۳۷۹ برای رایانه‌های خانگی تولید می‌شود.

v IBM

شرکت آی.بی.ام یک سال پس از اعلام تشکیل دولت اسراییل نخسیتن سرمایه‌گذاری‌هایش را در سرزمین‌های اشغالی شروع کرد و در سال ۱۳۸۱، به پاس نیم قرن خدمات چشمگیر به این دولت، جایزۀ سفیر را از شیمون پرز (نخست‌وزیر پیشین اسراییل) دریافت نمود.
این شرکت که سابقۀ بدی در زمینۀ شرایط محیطی کارگران و تخلفات اقتصادی دارد، یکی از سه شرکتی است که در سال ۱۳۸۰، آریل شارون (نخست‌وزیر پیشین اسراییل) از اینان تقدیر کرد. لارنس ریکیاردی که یکی از مدیران ارشد آی.بی.ام است، در گفتگویی با روزنامۀ یهودی جروزالم پست بیان کرد: «این سرزمین و آرمان‌های والایش برای ما بسیار مهم است.» جالب آن‌که این شرکت یکی از مهم‌ترین شریکان صنعتی و اقتصادی حکومت نازی آلمان در زمان جنگ جهانی دوم بوده است.
پرونده سیاه IBM
• شعبۀ آلمانی این شرکت، یکی از سازندگان ماشین‌های محاسبه‌گری بوده است که هیتلر برای ادارۀ راه‌آهن، نگهداری اطلاعات مربوط به اسرای جنگی و ساخت ادوات زرهی به آن‌ها نیاز داشته است. این همکاری از سال ۱۳۱۲ تا ۱۳۲۴ ادامه پیدا کرده است.
• کارگران این شرکت در مکزیک، در ازای یک‌ساعت کار، کمی بیش‌ از ۵۰۰ تومان دریافت می‌کنند. IBM برای استخدام این کارگران، از شبکۀ پیچیده‌ای از شرکت‌های ریز و درشت استفاده می‌کند تا کارگرانش، اتحادیۀ کارگری تشکیل ندهند.

جروزالم‌پست: این روزنامۀ انگلیسی‌زبان از دهم آذر ۱۳۱۱ در بیت المقدس منتشر می‌شود. نام آن تا سال ۱۳۲۹ یعنی دو سال پس از اعلام تشکیل اسراییل، پالستین پست بود. شمارگان این روزنامه حدود ۵۰۰۰۰ نسخه برآورد می‌شود و سیاستمداران و خبرنگاران خارجی، بیشترین خوانندۀ آن هستند. این روزنامه تا سال ۱۳۶۸ به حزب کارگر و دیدگاه‌های چپ و لیبرال گرایش داشت؛ اما با تغییر مدیریت آن در این سال، به سمت حزب لیکود و جریانات راستگرا متمایل شد.

--------------------------------------------------------------------------------

v Sara Lee

سارالی بزرگترین تولیدکنندۀ پوشاک دنیاست. این شرکت مالک بیش از ۴۰٪ سهام شرکت دلتا جلیل (بزرگترین تولیدکنندۀ پوشاک اسراییل) و مهم‌ترین شریک تجاری آن است. تولیدات این شرکت با عناوین و نشان‌های مختلفی در کشورهای مختلف به فروش می‌رسد.
مدیر این شرکت به پاس پشتیبانی از نظام اقتصادی اسراییل و سرمایه‌گذاری در سرزمین‌های اشغالی، جایزۀ جوبیلی را از بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر پیشین این رژیم) دریافت کرده است. پایگاه رسمی سارالی در شبکۀ اینترنت، کاربران را تهدید کرده است که هر اقدام مشکوک به ارتباط با مقولۀ تحریم اسراییل را به مقامات قضایی ایالات متحده گزارش خواهد کرد.

v Walt Disney

نمایشگاه هزارۀ دیسنی، بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسراییل معرفی کرد؛ در حالیکه حتی بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد هم، اشغال این شهر از سوی رژیم صهیونیستی خلاف قوانین بین‌المللی است. کارشناسان دیسنی به همراه نمایندگان اسراییل، بیش از ۱۸ ماه روی بخشی از این نمایشگاه که «تالار اسراییل» خوانده می‌شد کار کردند. جویش کرونیکل (نشریۀ یهودی چاپ لندن) نوشت: «اگر آن نمایشگاه را می‌دیدید، بی‌شک بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسراییل میپذیرفتید.»
درخواست برخی از سازمان‌ها و دولت‌های اسلامی از اتحادیه‌ی عرب برای تحریم شرکت دیسنی، در گام‌های آخر و با سخنرانی و مخالفت ولید بن طلال، شاهزاده‌ی سعودی و یکی از بزرگترین سهامداران یورودیسنی شکست خورد. دولت اسراییل نیز که بیش از یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان از هشت میلیارد تومان هزینۀ ساخت این نمایشگاه را پرداخته بود، از دیسنی به خاطر مقاومت در برابر مسلمانان تشکر کرد. شرکت سرمایه‌گذاری خانواده‌ی دیسنی، بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان در سرزمین‌های اشغالی سرمایه‌گذاری کرده است. این شرکت اعلام کرده که می‌خواهد فعالیت اقتصادی جدیدی را آغاز کند که حجم آن دست‌کم ۲۵۰ میلیارد تومان است.

ولید بن طلال بن عبدالعزیز آل‌سعود
متولد ۱۶ اسفند 1333. ولید از یک سو نوه‌ی پسری عبدالعزیز، بنیان‌گذار عربستان جدید و از سوی دیگر نوه‌ی دختری ریاض الصلح، اولین نخست‌وزیر لبنانِ پس از استقلال است. وی مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی خود را در سال ۱۳۷۵ و کارشناسی ارشد علوم اجتماعی‌اش را در سال ۱۳۴۶ به دست آورد. شاهزاده ولید، فعالیت اقتصادی خود را از سال ۱۳۵۷ با خرید و فروش زمین و سهام آغاز کرد و هم‌اکنون سیزدهمین ثروتمند مرد دنیا به شمار می‌رود. بخشی از سهام شرکت‌هایی چون سیتی‌بانک نیویورک، موتورولا، اپل، AOL، یورودیسنی، نیوز و چند شرکت، هتل و بانک دیگر متعلق به اوست.
ولید علی‌رغم وابستگی‌اش به خاندان پادشاهی عربستان، از صحنه‌ی سیاسی این کشور کناره گرفته است؛ اما با توجه به تابعیت لبنانی‌اش، چندی است تلاش می‌کند جایگاهی برای خود در میان گروه‌های سنی لبنانی دست و پا کند که البته هنوز موفق نشده است. گرایش آمریکا دوستانه‌ی شاهزاده ولید موجب شد پس از فروریختن برج‌های نیویورک در سال ۸۰، چندین میلیون دلار برای بازسازی این شهر ارایه کند، که شهردار نیویورک نپذیرفت.

v Time Warner

 

همان‌گونه که از نامش پیداست، این شرکت نتیجه‌ی پیوستن چند شرکت رسانه‌ای آمریکایی به یک دیگر است. شرکت‌هایی همچون برادران وارنر، تایم و AOL که هرکدام در رشته‌ی خود یکی از بزرگترین‌ها بودند. تایم‌وارنر جایزه‌ی جوبیلی را به پاس پشتیبانی طولانی و همه‌جانبه از اسراییل، از بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر پیشین این رژیم) دریافت کرده است. نزدیک به یک‌سوم از همۀ سرمایه گذاری‌های شرکت، در سرزمین‌های اشغالی انجام می‌شود و در همین راستا، همه‌ی سهام شرکت‌های اسراییلی Ubique و ICQ را خریده است. ICQ شرکت ناشر و سازندۀ نرم افزاری برای گفتگوی اینترنتی (چت) است که توسط چهار جوان اسراییلی، با هدف عرضه‌ی شیوه‌ی جدید ارتباط از راه دور بنیان نهاده شده و هم‌اکنون طرفداران زیادی دارد. به گزارش نشریۀ یهودی جروزالم‌پست در سال ۱۳۸۰، یکی از نهادهای یهودی آمریکا از این شرکت و دو مجتمع اقتصادی دیگر، به پاس پشتیبانی مالی از اسراییل تقدیر کرد.

v Timberland

جفری سوارتز مدیرعامل و رییس هیات‌مدیرهی شرکت در پایان یک سفر چهار روزه به سرزمین‌های اشغالی، در گفتگو با نشریه‌ی یهودی جروزالم‌پست تاکید کرد که اسراییل باید پیامش را به گوش جهانیان برساند. وی که فرزند یک خانواده‌ی دوآتشه‌ی یهودی است، به دولت اسراییل توصیه کرد که صد سرباز را به عنوان مبلّغ به میان مردم آمریکا بفرستد تا واقعیت را برای آمریکاییان توضیح دهند. او اضافه کرد که با احساس وظیفه‌ی فراگیر کردن پیام اسراییل به کشورش بازمی‌گردد. شرکت تیمبرلند بیش از بیست فروشگاه در سرزمین‌های اشغالی دایر کرده و یکی از تولیدکنندگان پوتین‌های سربازان ارتش رژیم اشغالگر قدس است. این خانواده یکی از مهم‌ترین پشتیبانان مالی موسسات آموزشی یهودیان در آمریکاست.

 

v Starbucks

هوارد شولتز مدیرعامل شرکت، از سوی یکی از موسسات یهودی به عنوان «پشتیبان صهیون» مورد تقدیر قرار گرفت. یکی از مقامات وزارت امور خارجه‌ی رژیم صهیونیستی نیز فعالیت یهودیان ثروتمندی چون شولتز را یکی از عوامل موفقیت تبلیغاتی اسراییل می‌داند. شولتز در یک سخنرانی در جمع یهودیان در یک کنست، انتفاضه را نماد تروریسم و یهودستیزی خواند و از مردم خواست برای پشتیبانی از اسراییل متحد شوند. شرکت استارباکس یکی از حامیان اقتصادی ارتش اسراییل است و به خانواده‌های سربازان مجروح یا کشته‌شده در درگیری‌ها کمک مالی می‌کند. این شرکت یکی از پشتیبانان مالی حضور نظامی آمریکا در افغانستان و عراق نیز است.

v NEWS corporation

شرکت نیوز یکی از بزرگترین مجموعه‌های رسانه‌ای دنیاست که بیش از ۱۷۵ روزنامه و دهها شبکۀ تلویزیونی و رادیویی را در اختیار دارد. روپرت مرداخ، مالک این غول رسانه‌ای که به گورکن کثیف مشهور است، به تازگی سرمایه‌گذاریهای سنگینی را در سرزمین‌های اشغالی آغاز کرده است. یکی از واحدهای این شرکت که NDS نام دارد، تعداد کارمندان خود را از بیست به ششصد نفر افزایش داده است. به گزارش نشریۀ یهودی جروزالم‌پست در سال ۱۳۸۰، یکی از نهادهای یهودی آمریکا، از شرکت نیوز و دو شرکت دیگر، به پاس پشتیبانی اقتصادی از اسراییل تقدیر کرد.

v DELTA GALIL

داو لاتمن یکی از دوستان نزدیک ایهود باراک (نخست‌وزیر پیشین اسراییل) است. او دلتاجلیل را در سال ۱۳۵۴ در اسراییل بنا نهاد و هم‌اکنون مهمترین سهام‌دار و مدیر آن است. سارالی (بزرگترین شرکت تولیدکننده‌ی پوشاک دنیا) دومین سهام‌دار دلتا و شریک اصلی آن محسوب می‌شود.
دلتا محصولات خود را به واسطه‌ی نشان شرکت‌های دیگر هم‌چون مارکس و اسپنسر، پوما، هوگوباس، کالوین‌کلین، نایک و ویکتوریاسکرت به بازار جهانی عرضه می‌کند.
لاتمن یکی از اهداف خود را تاسیس منطقه‌ی آزاد تجاری خاورمیانه میداند که اسراییل در آن نقشی چون آمریکا در اتحادیه‌ی تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) خواهد داشت. دلتا بزرگترین تولیدکننده‌ی پوشاک در سرزمین‌های اشغالی و یکی از بزرگترین‌ها در سطح دنیاست.

Estée Lauder v

رونالد لادر مدیر این شرکت است. وی رییس کنونی صندوق ملی یهود و مدیر پیشین کنفرانس مدیران سازمان‌های یهودی آمریکاست. او که یک صهیونیست دوآتشه و پرکار آمریکایی است، مخالف سرسخت بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین‌هایشان است و معتقد است باید ایشان را از بین برد. او در میان گروهی از صهیونیست‌ها در بیت‌المقدس، پس از ابراز مخالفت با گفتگو درباره‌ی حاکمیت دوگانه دولت اسراییل و دولت فلسطین بر این شهر، از سیاست مشت آهنین آریل شارون (نخست‌وزیر پیشین اسراییل) پشتیبانی کرد. وی یک مرکز پژوهشی را به راه انداخته که بر اساس گزارش وزارت آموزش رژیم اشغال‌گر قدس یکی از تندروترین نهادهای راست‌گرای اسراییل است. سازمان‌های صهیونیست به غربیان توصیه می‌کنند که برای شکستن تحریم مسلمانان علیه این شرکت و شرکت‌های مشابه، کالاهای آن‌ها را بخرند.

v Babylon Ltd

شرکت سازنده و ناشر فرهنگنامه‌ی بابل* که این روزها نام کمابیش شناخته‌شده‌ای است، در سال ۱۳۷۵ در سرزمین‌های اشغالی تاسیس شده است. این شرکت هم‌اکنون با به‌کارگیری حدود ۸۰ نفر، دفاتری در اسراییل و آلمان دارد. نام و نشان عجیب این شرکت یکی از نخستین عناصری است که توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. برگزیدن نام یک دولت باستانی که روزگاری یهودیان در آن زیسته‌اند و استفاده از تصویر سرزمینی سبز در میان دو نهر آب، یادآور آرمان موهوم حکومت یهودی از نیل تا فرات است. فراموش نکنیم که آنچه نشان تجاری شرکت می‌نمایاند، قلمرو سرزمینی همان دولتی است که این شرکت نامش را بر خود دارد. جالب آنکه کره‌ی زمینی که شرکت بابل به تصویر کشیده است، به جز همین دو رود و قلمرو میان آن هیچ جای دیگری ندارد! عجیب‌تر این‌که این شرکت دو پایگاه یکسان در اینترنت دارد که در یکی از این دو هیچ نام و نشانی از اسراییل پیدا نمی‌شود و به جای آن نشانی دفاتر شرکت در فلسطین، اردن و دیگر کشورهای اسلامی نوشته شده است!

*که به اشتباه بابیلون خوانده می‌شود؛ در حالیکه بابیلون برگردان انگلیسی واژه‌ی بابل است" پایان مطالب پایگاه "مرکز اسناد انقلاب اسلامی".

 

نظرات شما عزیزان: